در محیط‌های زیر آب، تبادل داده با سرعت پائینی صورت گرفته و از این رو امری زمان‌بر نیز است اما سامانه های مدرنی که در کشور ساخته می شود، توانسته اند با دستیابی به نرخ انتقال داده بالا، به قابلیت عملیاتی قابل توجهی دست پیدا کنند.

مجموعه‎های پرتابگرهای متحرک ساحلی که هر یک برخوردار از رادار، واحد فرماندهی و کنترل و چندین پرتابگر هستند، از مزیت های مهم موشک های کروز دریای ایران محسوب می‎شوند. این سامانه‎ها که به صورت خوداتکا عمل کرده و نقش مهمی در دفاع ساحلی در برابر واحدهای شناور دشمن دارند در عین حال قابلیت شبکه شدن با هم را نیز دارا هستند.

زیردریایی "Hashmat" که این روزها مهمان ارتش ایران است دارای وزنی در حدود 2050 تن بوده و 76 متر طول و 6 متر عرض دارد. این زیردریایی می تواند با سرعت 38 کیلومتر در ساعت در زیر آب حرکت کند. این زیرسطحی پاکستانی در بحث موشک های ضد کشتی به مدل آمریکایی هارپون و اژدرهای فرانسوی مجهز است.

همکاری‌های دریایی ایران و روسیه، موضوع دیگری است که از نگاه موسسه واشنگتن نشانه افزایش قدرت دریابُرد ایران است. در راستای این همکاری‌ها، ناوگان روسیه از دسامبر 2012 تاکنون حداقل دو بندر سر راهی در بندرعباس احداث کرده است. با توجه به خدمات سوخت‌گیری و تدارکاتی این بنادر سر راهی، توان بالقوه نیروی دریایی روسیه در خلیج فارس، دریای عدن و اقیانوس هند افزایش یافته است که مستقیما به زیان منافع آمریکا است.

ناو هواپیمابریک کشتی جنگی است که برای حمل کردن و پوشش دادن هواپیماها و هلیکوپترهای جنگی طراحی شده‌است و به عنوان یک فرودگاه شناور عمل می‌کند، و اینگونه هواپیماها می‌توانند بدون سوخت گیری و توقف، عملیات در مسافت‌های دور را انجام دهند. ناوهای هواپیمابر آمریکا قادر هستند 15 سال بدون توقف حرکت کنند.

رویکرد اکثر موشک‎های بالستیک موجود در کشورهای دارای سلاح هسته‎ای جبران خطا با اتکا به قدرت تخریب گسترده سرجنگی اتمی است اما در موشک‎های ایرانی به دلیل استفاده از سرجنگی معمولی همواره کاهش خطا جزء مهم فعالیت‎های طراحان بوده است.